اون رفت خیلی راحت تراز چیزی که فکرشومی کردم...
یادم میاد یه روز بهم گفت بدون من می میره
اما حالا...!!!
کو؟کجاست؟
کو اونی که می گفت بدون من می میره؟
می دونی چیه؟
دلم واسه خودم خیلی می سوزه وقتی یادم میاد چه جوری حاضربودم
زندگیمو بهش بدم!
حتی قطره های اشکموندید!!!
همون اشکایی که هر موقع از چشام جاری می شد.می گفت:وقتی گریه می کنی و این اشکارو گونه هات می لغزه انگار آسمون روسرم خراب می شه...
اما چه آسون از کنار قطره قطره ی اشکام گذشتو هیچ اعتنایی نکرد.
منم همه اشکامو تو یه تنگ بلور جمع کردم و یه گل شقایقم پرپرکردم
و
ریختم روش...
آخه میگن:اینجوری مسافرت خیلی زودتر برمیگرده.شاید اینجوری باشه گرچه تا حالا این اتفاق نیفتاده...
ولی حیفه اشکام. آخه خودم اونوتواشکام دیدم.
و
میدونم اگه ازچشم بیفته بلورونشونش بدم و بگم:
بی انصاف ببین دونه به دونه ی ای اشکارو واسه توریختم
واسه تویی که به قول خودت تحمل دیدن حتی یه قطرشو نداشتی........
نظرات شما عزیزان: